In Duitsland hebben ze er een heel mooi woord: Traditionsverein. Het verwijst naar een club met een mooie geschiedenis en een schare trouwe supporters. Met enige zin voor overdrijving: KRC is zo’n club. Akkoord, de supporters zijn niet meer in zo’n grote getale als de gloriejaren in eerste nationale, maar op het niveau van onze huidige A-ploeg overtreffen er maar weinig clubs in onze reeks de groep KRC- fans.
De band met de stad is hecht. Harelbeke en voetbal, het zijn begrippen die goed samengaan. Meer dan 80 jaar geleden ontstond Racing Club Harelbeke. De ploeg won in geen tijd de harten van de inwoners. Gestart als een kleine club in een gezellig stadion langs de Deerlijksesteenweg, timmerde de Rassing aan de weg naar boven.
Waren de buurgemeenten voor de Harelbeekse voetballers aanvankelijk nog de belangrijkste tegenstrevers, dan veranderde dit in de jaren ’70 van de vorige eeuw. In enkele jaren tijd stond Harelbeke in de tweede klasse. Grote gangmaker van dit sportieve succes was ondernemer en politicus Pierre Lano. De club verhuisde in 1980 naar het fonkelnieuwe Forestiersstadion. Ook in die periode werd de jeugdwerking van de Ratten al geroemd. Veel jongeren uit eigen rangen stonden in het eerste elftal, en dat is altijd zo gebleven.
KRC stootte zelfs door naar de hoogste klasse, en bleef daar 5 mooie jaren actief. Na een Europees ticket kwamen de moeilijke, donkere jaren. Gelukkig namen enkele lokale ondernemers het heft in handen en hielden het voetbal levend in Harelbeke. Het vagevuur van provinciale werd overleefd, de jeugdwerking terug opgebouwd, met het resultaat dat we op vandaag kennen. Een eerste elftal in de tweede amateurklasse, interprovinciaal niveau bij de jeugd, en een brede werking aan de basis. We zijn de Ratjes, van Oarelbeke!
website by comma, brand strategists